Hallo wat leuk al de leuke foto's van ons jonger jaren.
Gister avond al even een portretje ingescand, maar niet echt een verhaal daar bij.
Tja dan grasduin je nog wat in de oude albums, en komen er weer leuke herinneringen. Hier sta ik 2 de van links, mijn schouderband zakt af In die tijd, werkte en leerde ik voor mijn opleiding verpleegkundige A. Kennen jullie deze uniformen nog? Blauwe jurken met losse boord en manchetten die heel stijf waren. Zwarte kousen en schoenen. Voor de Zondag hadden we een witte jurk, en mochten we gewone kousen aan.
En wel in het Algemeen Protestants Ziekenhuis in Harlingen.
Het stond op de heuvel in die tijd.
Dit plaatje plukte ik van het internet.
Het was een oud ziekenhuis, in deze tijd bijna niet meer voor te stellen.De opleiding was 3 jaar, maar omdat ik te jong was, het eerste jaar aspirant leerling. Omdat ik 3 jaar huishoudschool had, kreeg ik een algemeen ontwikkeling cursus. De meisjes die Mulo hadden, kregen een huishoud cursus.
Op Dinsdag was het les dag, en niemand had een vrije dag of een vrij uur.Diensten wisselden elkaar af, en heel de dag naar les en werken. Het had de bijnaam van Dolle Dinsdag.
Op 5 Mei 1961 kreeg ik mijn diploma. en de speld.
Die ik pas op mijn 22 ste jaar mocht dragen, omdat ik nog te jong was.Moest er voor tekenen dat ik tot zolang in het ziekenhuis daar bleef werken. Anders mocht ik dus geen examen doen.
In die tijd werd ook het nieuwe ziekenhuis Oranje-oord gebouwd. Niet het tegenwoordige, maar wat later de politie school werd.
Het werd een hele verbetering. Zalen met 8 personen was heel gewoon, veel trappen lopen. Een lift die we met een touw omhoog en laag deden.
Bedden zonder wielen, laat staan van hoog en laag bedden.
Voor de verhuizing naar het nieuwe ziekenhuis werd het leger in geschakeld.
Al met al was het een leerzame mooie tijd. Al hoewel ik het in het begin best moeilijk en zwaar vond soms. Moest leren omgaan met veel verdriet . Ik weet nog dat we veel overlijdens hadden, ik het even niet zag zitten. Ik zei tegen mijn kamergenoot, ik ga naar huis, en pakte avonds mijn weekend tas in. Morgens ging ik toch weer naar mijn werk, en avonds pakte ik mijn tas weer uit.
Eerst werd het zusterhuis gebouwd voor het nieuwe ziekenhuis, en daar moesten we verplicht wonen toen. Voorheen waren er huizen in de stad gehuurd, en daar woonden wij leerlingen dan.
Het zusterhuis was veel strenger , avond 10 uut binnen, en weekeinden half elf. Portier moest je langs.
Toen we verloofd waren mocht Evert wel bij mij op kamer op bezoek. Maar hij had een papier waar goedkeuring van de directrice op stond en de handtekening van mijn vader. Had hij die niet bij zich, liet de portier hem niet door.
Bij een feestje kon je laat uit vragen 12 uur binnen.
De speld heb ik uiteindelijk maar een half jaar kunnen dragen, want toen ik trouwde met mijn 22 ste jaar, moest je stoppen met het werk.
Getrouwde vrouwen mochten niet werken in die tijd.
Gelukkig veranderden de tijden, toen onze jongste naar school kon, ben ik weer gaan werken In de zorg, en wel in de wijk bij de thuis zorg.
Nu maar even terug naar de dag van deze dag.
Winters uitzicht vanmorgen, en een heel klein laagje wit hier buiten.
Deze week ben ik voorzichtig begonnen om even naar buiten, een stukje lopen. Eerst aan de arm van een van de dochters Het viel eerst goed tegen, maar elke dag weer even proberen, alleen onze straat op en neer. 2 keer op een dag. en nu alleen dus. Het gaat al beter dan in het begin van de week.
Verder heb ik een stukje aan het huisje quilt gepit, en wat borduursteekjes.
Mijn Granny deken telt nu 145 granny's en ik ben over de helft.
Zo dit was het voor deze dag.
Allemaal een fijne Zondag gewenst.
Groetnis Annie
