Over mij

Over mij
Hallo ik woon in de provincie Fryslân En ben getrouwd met Evert in 1962, wij kregen 2 zonen en 2 dochters, nu met een eigen gezin.Zij gaven ons 13 kleinkinderen. Er zijn veel hobby's en kom bijna tijd te kort. Zoals handwerken. kledig naaien, breien en borduren In 2006 ging ik naar een workshop Quilten, via de Vrouwen van Nu Sinds die tijd heb ik er een heel fijne hobby bij

zaterdag 12 januari 2013

Nostalgie

Hallo  wat leuk al de leuke foto's van ons jonger jaren.
Gister avond al even een portretje ingescand, maar niet echt een verhaal daar bij.
Tja dan grasduin je nog wat in de oude albums, en komen er weer leuke herinneringen.  Hier sta ik 2 de van links, mijn schouderband zakt af In die tijd, werkte en leerde ik voor mijn opleiding verpleegkundige A. Kennen jullie deze uniformen nog? Blauwe jurken met losse boord en manchetten  die heel stijf waren. Zwarte kousen en schoenen. Voor de Zondag hadden we een witte jurk, en mochten we gewone kousen aan.
En wel in het Algemeen Protestants Ziekenhuis in Harlingen.
Het stond op de heuvel in die tijd.

Dit plaatje plukte ik van het internet.
Het was een oud ziekenhuis, in deze tijd bijna niet meer voor te stellen.De opleiding was 3 jaar, maar omdat ik te jong was, het eerste jaar aspirant leerling. Omdat ik 3 jaar huishoudschool had, kreeg ik een algemeen ontwikkeling cursus. De meisjes die Mulo hadden, kregen een huishoud cursus.
Op Dinsdag was het les dag, en niemand had een vrije dag of een vrij uur.Diensten wisselden elkaar af, en heel de dag naar les en werken. Het had de bijnaam van Dolle Dinsdag.
Op 5 Mei  1961 kreeg ik mijn diploma. en de speld.


Die ik pas op mijn 22 ste jaar  mocht dragen, omdat ik nog te jong was.Moest er voor tekenen dat ik tot zolang in het ziekenhuis daar bleef werken. Anders mocht ik dus geen examen doen.
In die tijd werd ook het nieuwe ziekenhuis Oranje-oord gebouwd. Niet het tegenwoordige, maar wat later de politie school werd.
Het werd een hele verbetering. Zalen met 8 personen was heel gewoon, veel trappen lopen. Een lift die we met een touw omhoog en laag deden.

Bedden zonder wielen, laat staan van hoog en laag bedden.
Voor de verhuizing naar het nieuwe ziekenhuis werd het leger in geschakeld.
 Al met al was het een leerzame mooie tijd. Al hoewel ik het in het begin best moeilijk en zwaar vond soms. Moest leren omgaan met veel verdriet . Ik weet nog dat we veel overlijdens hadden, ik het even niet zag zitten. Ik zei tegen mijn kamergenoot, ik ga naar huis, en pakte avonds mijn weekend tas in. Morgens ging ik toch weer naar mijn werk, en avonds pakte ik mijn tas weer uit.
Eerst werd het zusterhuis gebouwd voor het nieuwe ziekenhuis, en daar moesten we verplicht wonen toen. Voorheen waren er huizen in de stad gehuurd, en daar woonden wij leerlingen dan.
Het zusterhuis was veel strenger , avond 10 uut binnen, en weekeinden half elf. Portier moest je langs.
Toen we verloofd waren mocht Evert wel bij mij op kamer op bezoek. Maar hij had een papier waar goedkeuring van de directrice op stond en de handtekening van mijn vader. Had hij die niet bij zich, liet de portier hem niet door.
Bij een feestje kon je laat uit vragen 12 uur binnen.
De speld heb ik uiteindelijk maar een half jaar kunnen dragen, want toen ik trouwde met mijn 22 ste jaar, moest je stoppen met het werk.
Getrouwde vrouwen mochten niet werken in die tijd.
Gelukkig veranderden de tijden, toen onze jongste naar school kon, ben ik weer gaan werken In de zorg, en wel in de wijk bij de thuis zorg.

Nu maar even terug naar de dag van deze dag.
Winters uitzicht vanmorgen, en een heel klein laagje wit hier buiten.
Deze week ben ik voorzichtig begonnen om even naar buiten, een stukje lopen. Eerst aan de arm van een van de dochters Het viel eerst goed tegen, maar elke dag weer even proberen, alleen onze straat op en neer. 2 keer op een dag. en nu alleen dus. Het gaat al beter dan in het begin van de week.
Verder heb ik een stukje aan het huisje quilt gepit, en wat borduursteekjes.
Mijn Granny deken telt nu 145 granny's en ik ben over de helft.
 Zo dit was het voor deze dag.
Allemaal een fijne Zondag gewenst.
Groetnis Annie




27 opmerkingen:

  1. Ik had geluk, ik mocht gewoon thuis wonen en na iedere late dienst wachtte mijn vader met afsluiten tot ik binnen was! Dus ook geen late toestanden! Maar wat was het gezellig samen in de opleiding! Helaas kreeg ik een ongeluk en moest stoppen, ik benijd jou om je speld! Leuke foto van jou als jonge blom! Groetjes
    Lida

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat ontzettend leuk om jouw verhaal te lezen en je foto's te zien!
    Beterschap gewenst en hopelijk kun je binnenkort weer lekker los lopen en op zijn / jouw tijd de kuierlatten nemen :>)
    Groetjes,

    Jeanneke.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Leuk, je verhaal. Ik weet nog wel dat er vroeger niet veel keus was, of je ging de verpleging in of jer ging naar de kweekschool. Wij hadden 8 kinderen thuis en op 1 naa gingen wij allemaal naar de kweekschool. Er werd nauwelijks over gesproken. Gek he? En inderdaad, als je trouwde stopte je met werken.

    Leuk om jouw verhaal te lezen.

    groetjes

    Wietske

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een leuk verhaal Annie ! En fijn te lezen dat het de goede kant opgaat!
    Goed weekend !

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat bijzonder jouw verhaal Annie, ik zit met veel plezier te lezen hoe het ging toen jij als jonge zuster je opleiding deed en ging werken. Je kan je nu niet meer voorstellen dat je niet meer mocht werken als je trouwde.. ongelofelijk!! Dank je voor het delen, en fijn om te lezen dat het ook steeds weer wat beter met je gaat!!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat een mooi verhaal en wat klinkt dat vreemd dat getrouwde vrouwen niet buitenshuis mochten werken.
    Je granny's worden mooi! Erg fijn dat je vooruit gaat!
    Fijn weekend

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Leuk om je verhaal te lezen Annie!! Wat ga je goe dmet je granny's!!Noflik wykein

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Word een een persoons sprei, denk ik. En dan voor , wie hem graag wil, kleindochters ?

      Verwijderen
  8. Oh wat een heerlijke foto's.
    Ja jij was mij toch nog ver vooruit!
    Ook de speld van jou is nog groter dan die van mij en er staat nog 'wet' onder. dat heeft de mijne niet.
    Ik ga je blog even bij mijn favorieten zetten, dan kom ik nog eens vaker bij je buurten.
    Hartelijke groet,

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wat een prachtig verhaal. Je kan je het bijna niet meer voorstellen dat het er vroeger zo aan toe ging. Maar goed dat de tijden veranderd zijn. Wat een mooie foto's ook van het ziekenhuis. En dan die lift dat verzin je toch niet!
    Fijn dat het wat beter met je gaat.
    Groetjes Marguerite

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ik zag je vorige foto en nu hier ook nog een heel bijzonder verhaal, heel interessant om te weten hoe het toen ging.
    Fijn voor je om weer naar buiten te kunnen, elke dag iets verder.
    Fijne zondag, lieve groet

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wat een prachtig verhaal. Toen ik in Harlingen kwam wonen was het ziekenhuis al niet meer op het Bolwerk. Onze beide kinderen zijn geboren in Oranjeoord, wat voor jou toen nieuw was.
    Mijn man heeft zijn hele jeugd in Harlingen gewoond; die weet nog wel van dat oude Ziekenhuis waar jij je opleiding kreeg.
    Fijn dat het zo goed vooruit gaat met je.
    Fijne zondag en groeten van Willemien.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Ik heb genoten van je verhaal met de fotos!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. wat fijn dat het goed gaat met je!!
    en wat een prachtverhaal, we moeten binnenkort maar een plegen-blogdag houden, er zijn er heel veel volgens mij!!!..........:)

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Ja,zo ging dat in die tijd! Mijn oudste zus deed haar opleiding in Groningen en van haar herinner ik me deze verhalen nog goed.En die stijve boorden-heb er heel wat gestreken-bbrrr.
    Fijn dat je weer naar buiten kunt.Pas je wel op nu met de sneeuw?
    Het is wel mooi he,die witte wereld.
    gezellige zondag
    groetjes,Truus uit Drenthe

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Wat leuk. Ook ik ben verpleegkundige geweest !

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Mooi verhaal leuke foto's, fijn dat het weer beter gaat met je.

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Leuk Annie, die verpleegstersfoto's. Ik heb mijn hele leven ongeveer in ziekenhuizen gewerkt, maar dan als medisch secretaresse en ik zie al die verpleegsters nog zó voor me, precies zoals jij het beschrijft met die kleding. Echt gaaf! Jij was zelf ook een leuk zustertje, hoor!

    Groetjes,
    Inge

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Hee wat leuk, weer een leerling verpleegster. Ik begon mijn opleiding in maart1972 en haalde mijn diploma in september 1976 ( op de dag dat ik uitgerekend was van mijn eerste) na het eerste jaar moest ik een jaar wachten omdat ze er in Haarlem achter waren gekomen dat ik 6 dagen te jong was toen ik begon. Heb ik dus een jaar extra als tweede jaars gewerkt. Wij hadden wel al gewone witte uniformen en geen kapjes meer. Ook mochten wij in de zomer met blote benen werken. Leuke foto's heb jij nog uit die tijd. Groetjes

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Dat is zeker nostalgie zeg. Wat zijn er veel dingen veranderd in de loop van de tijd. Leuk ook om de reacties op je logje te lezen. Grappig, al die verpleegsters onder 'ons'. Groetjes van mij.

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Wat een lieve foto's uit de oude doos, bedankt voor je gezellige verhaal.
    Fijn te horen dat je weer op de been bent en volop in training om weer de oude te worden.

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Bedankt voor je foto's en verhaal. Ik geloof niet dat de meiden van nu dit ooit nog zouden pikken....vooral het tijdstip van binnen zijn...Het is voor mij toch ook alweer ruim 25 jaar geleden dat ik in het zusterhuis woonde...maar wij hoefden niet langs een portier, en mijn vriendje bleef wel slapen [al was dat toch ook min of meer stiekem].

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Wat een leuk verhaal. Een vriendinnetje van mij werd verpleegster en ik ging wel vaker bij haar op bezoek in het verpleegstershuis. Inderdaag heel streng!

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Wat een leuk verhaal over het ziekenhuis,ik heb daar ook gewerkt in de afdelingskeuken van het pavilioen. Supertijd zou het zo weer over doen. Het oude ziekenhuis ken ik alleen van opnames van mijn vader die er veel gelegen heeft. In het "nieuwe"ziekenhuis heb ik gewerkt totdat onze dochter daar geboren is.
    En wat later politieschool werd en toen AZC heb ik nog 5 jaar vrijwilligerswerk gedaan. Dus ook veel stapjes gemaakt in die gebouwen. Leuk om te lezen.

    BeantwoordenVerwijderen
  24. Er is wel veel veranderd als je dat ziet. Het was toen zeker zwaarder dan nu. Toen moesten ze tillen, er zijn nu machines voor. De sfeer was er vroeger gezellig met een kerstboom of mijn tante vertelde dat. Dit was zo rond de zestiger jaren. Dan had ze soms wel eens verlangen om er dan weer eens naar toe te gaan. Soms had ze nog heimwee naar die sfeer van toen in het ziekenhuis. In het Algemeen ziekenhuis van Arnhem. Ze zei op haar tachtigste dat ze er zo nog wel een infuus in zou kunnen doen. Zoiets verleer je nooit. En die sfeer rond kersttijd was ook altijd zo gezellig. Ik hoor wel van meer gepensioneerde verpleegsters dat zij soms heimwee hebben naar hun afdeling en dat ze best nog wel eens een dagje mee zouden willen draaien op de afdeling. Het klinkt wel aandoenlijk dat ze dat willen. het zullen wel echte verpleegsters zijn geweest. Van die verhalen en herinneringen en met wie zij gewerkt hebben en dat ze die nog kennen.

    BeantwoordenVerwijderen
  25. dan wandelden we over het terrein heen van het Algemeen ziekenhuis in Arnhem en dan zei m"n tante van hier heb ik gewerkt. dan kon je zo zien dat er veel herinneringen naar boven kwamen. Soms had zij nog wel heimwee om daar nog eens een dagje op de afdeling mee te draaien. dan zei ze van ik zou er zo weer een infuus in kunnen zetten en dan was ze al tachtig jaar. Zoiets verleer je nooit. het klinkt wel aandoenlijk dat iemand die al met pensioen is er nog steeds niet genoeg van heeft en nog wel eens een keer op de afdeling zou willen werken. Dat is dan wel iemand die echt is. Want menigeen wil het liefst met pensioen en dat ze er het liefst niet meer willen werken.je hebt er wel een bepaalde herinnering bij.

    BeantwoordenVerwijderen
  26. Sommigen waren in burger ook wel verpleegkundige. Bijvoorbeeld als iemand tijdens een optocht bijna flauw dreigde te vallen dan hielpen zij hun weer op de been, en gaven ze tips en adviezen. Nu heb je speciaal een Florence Nightengale aantekening die staat voor dat je mensen in nood niet in de steek zult laten. maar ik dacht dat het vanzelfsprekend zo was dat je een zieke in nood niet in de steek laat als verpleegkundige. Sommigen weten niet hoe ze er mee aanmoeten en lopen er dan aan voorbij als iemand in nood verkeert. Dan weten ze niet wat ze moeten doen. het is niet met opzet zo maar meer van dat zij het niet weten omdat zij er niet mee bekend zijn wat ze dan moeten doen.

    BeantwoordenVerwijderen